Μετά από τις διακοπές των γιορτών η λέσχη λειτουργεί ξανά με το κανονικό της πρόγραμμα! Την Πέμπτη προβάλουμε την ταινία Α. Inaritu, Amores Perros. Σας περιμένουμε!
Πέμπτη 14|1 στις 20:00 στην λέσχη Αναιρέσεις Πάτρας
«Amores Perros» σημαίνει Αγάπες Σκύλες ή Σκυλίσιες Αγάπες. Η ταινία αφηγείται τρεις ιστορίες ανθρώπων εντελώς διαφορετικών, όπου η αγάπη βρίσκεται στο επίκεντρο της προσοχής, χωρίς κατ’ ανάγκη να κυριαρχεί ως συναίσθημα. Άλλοτε μοιάζει να προσπαθεί να αναδυθεί σε έναν κόσμο όπου φαντάζει χαμένη, άλλοτε είναι ψεύτικη, άλλοτε κάνει και το θεατή να παραδεχτεί ότι «είναι μια σκύλα»… Πάντα, έμμεσα ή άμεσα, καθορίζει τις πράξεις των ηρώων, αλλά ποτέ δεν φέρνει την ευτυχία, αν και το καταπληκτικό τέλος κλείνει το μάτι στο θεατή με συγκινητική αισιοδοξία…
Ο τίτλος βέβαια είναι και ένα λογοπαίγνιο. Σε κάθε ιστορία, δίπλα στους ανθρώπους πρωταγωνιστούν τα σκυλιά, τα οποία είτε πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης, είτε αποτελούν τον καλύτερο φίλο και κοντινότερο σύντροφο του ανθρώπου, είτε διχάζουν τα αφεντικά τους ως προς τα συναισθήματά τους, ως προς το πού να «δώσουν» την αγάπη τους, στο ζώο δηλαδή ή στον άνθρωπο.
Επίσης, ο Ιναρίτου τονίζει τις διαφορές σχετικά με το πώς εκφράζεται το συναίσθημα της αγάπης από τους πρωταγωνιστές κάθε ιστορίας, που αντιπροσωπεύουν διαφορετικές κοινωνικές τάξεις. Ο Οκτάβιο, απόβρασμα της κοινωνίας, εκφράζει τα συναισθήματά του άγρια, «βρόμικα», ανεύθυνα και επιπόλαια. Ο Ντάνιελ και η Βαλέρια, ο μεν μεγαλοεπιχειρηματίας, η δε διάσημο μοντέλο, είναι οι μόνοι που δεν έχουν οικονομικό πρόβλημα και μοιάζουν ευτυχισμένοι, αλλά στην πραγματικότητα είναι και οι μόνοι για τους οποίους, τελικά, η αγάπη μοιάζει απόμακρη, ψυχρή, αβέβαιη. Τέλος, ο Ελ Τσίβο, ρακοσυλλέκτης και πληρωμένος δολοφόνος, φαίνεται ο πιο περιθωριακός, ο πιο σκληρός απ’ όλους, μα αποδεικνύεται ίσως ο πιο ώριμος και σίγουρα ο πιο συνειδητοποιημένος συναισθηματικά.
Συμπερασματικά λοιπόν, τα λεφτά και η αγάπη μοιάζουν να αποτελούν μεγέθη αντιστρόφως ανάλογα και δομούν μια βαθειά ειρωνεία που προβληματίζει, σε μια ειλικρινή ταινία, τόσο σκληρή, όσο τελικά ανθρώπινη…
